Het is uit tussen mij en chocolade. Grmbl. Het mag niet meer van “de diëtiste”.
Uit solidariteit heeft vriendjelief alles opgegeten wat in huis was. De M&M’s, de Verkade reep, de chocoladekoffiebonen, de hagelslag. Bye bye my good old friend.

Het is niet dat ik geen chocoloco meer mag, maar het ingrediënt lactose is de boosdoener. En laat dat nou overal in zitten. My life went from chocotastic to sojahorrible. Als ik de kastjes opentrek begint de lege pot Nutella spontaan te zingen “heeeeeey baby, I want to know if you’d be my girl”. Waanbeelden.

Moi, choco-addict?? Dat dacht ik niet, tot nu.
Nu dus wel.
M&M’s dansen in mijn hoofd en de chocomelk knipoogt naar me. It’s not unusual to see me cry. I wanna die. Door de klep van de snoepautomaat zing ik de Marsrepen zacht toe: Alles, alles wat ik wil ben jij…

Álà Amy Winehouse kick ik af. Droevige columns schrijvende over chocolove. Liedjes meezingend van “Chocohits: The best of all times. Songs for the addict” Mocochocolatajaja….
Trillende handjes boven het toetsenbord. Chocojunk.

De afkicktherapeut vond dat het best goed ging, maar bij het associatiespel viel ik door de mand. Boom: Mars, Pen: Mikadokoekjes, sterrenregen: Milkyway, Michael Jordan: 6 Verkade blokjes…

De chocojummie moet mijn leven verlaten, maar met zachte hand. Ruikend aan Snickerwikkels sta ik in de keuken, zachtjes druk in de M&M’s tegen mijn boezem in de winkel…Diepe zucht. Nog 5 weken.
Als dit dieet voorbij is stap ik in een chocoladebad. Pass me the chocolatesoap. En eraf likken doe ik zelf wel…