Naast mij gaan een zestal vrouwen helemaal los met dennentakken in verschillende kleuren. Ik staar naar de groene oase en moet de neiging bedwingen om eerst mijn vingers erin te drukken en daarna gillend weg te rennen. Deze workshop “kerststukjes maken” heeft mij ineens toch een te groot huisvrouwen gehalte.
Een gebrek aan totale creativiteit maakt zich van mij meester. Faalangst.

In totale paniek (de rest heeft zijn oase al bijna volgestoken met dennentakjes) steek ik gauw 3 grote takken in de oase. De leidster van de avond kijkt me een beetje verschrikt aan, “zijn die takjes niet wat groot denk je?”, ik voel me net weer 8 jaar oud tijdens de handenarbeidles. Ik heb nog nooit een kerststukje gemaakt, weet ik veel of de takjes te groot zijn! Naast mij beklaagt een van de joggingbroekken zich “Zo, kan ik niet werken. Thuis leg ik alle accessoires op de tafel en doe ik het vanuit mijn ge-he-voel”… Oh lord, het lijkt erop dat ik mij heb aangemeld voor de gevorderdencursus.

Als de versieringen arriveren, krijgen sommige diehard kerststukjes maaksters (thuis doe ik elk jaar een ander thema) spontaan een orgasme “oooh matte kerstballetjes, Aaaah!”. Ik sta volkomen wanhopig voor de accessoire tafel: wil ik matte of glanzende balletjes, appeltjes of sterretjes, wil ik mos en in welke kleur, en waar komen de waxinelichtjes in mijn kunstwerk?

Tijd voor een noodkreet richting de buitenwereld, ik sms beste vriendin W. die weet altijd raad: S.O.S. I suck big time in kerststukjes maken. Wijze woorden van W. doen licht glooien aan de horizon: gewoon fijn veel glitter er over heen strooien, zie je niks meer van.
Vol goede moed vraag ik om glitter. Een aantal huisvrouwen om mij heen happen verontwaardigt naar adem. Valse blikken gaan richting mijn stukje. “Glitter is zó 2003”…

Naast mij ontstaan keurig, beheerste en doordachte kerststukjes. Mijn stukje ziet eruit als een ongewied glitterloos tuintje waar zelfs David de Kabouter niet in zou willen wonen

Verzetten heeft geen zin meer. Ik ben een Van Dee. Wij houden van chaos en wanorde.
To hell met nette kerststukjes! De slobbertrui naast mij trok wat pips om de neus weg toen ik haar dennentakjes in mijn stukje stak, maar hé ik deed het nou eenmaal vanuit mijn ge-voe-hoel…