Category Archives: Openbaar vervoer

Kletssomaan

Kletssomaan

Hij zat een beetje klem, die jongen in de trein. Klem tussen het raam en die man die maar tegen hem bleef ouwehoeren, met zijn vieze alcoholadem en shagpluisjes in zijn haar. Hij helde ook een beetje over, veel te dicht op die arme jongen, zo rechtstreeks zijn comfort zone in, terwijl hij luidkeels in zijn oor sprak.

Ik weet uit eigen ervaring hoe ongelofelijk irritant het kan zijn als je zo’n “kletssomaan” naast je hebt.
Zo eentje die maar blijft praten en praten, waarbij het niet volstaat om een simpele “hmm” als antwoord te geven, maar zo’n hele vermoeiende die wil dat je “wel terugpraat hè? Waarom zeg je niks? Dat is niet zo netjes, ik wil gewoon even met je babbelen, mensen van tegenwoordig kunnen niet eens meer sociaal doen tegen elkaar…”

Bij mijn ouders in de buurt in Amsterdam Oud-Zuid, woonde ook zo’n “kletssomaan”. Mijn moeder noemde hem “le bavard” wat vertaald naar het Nederlands iets betekend als “de kletskous”.
Zodra we ook maar een schim van hem zagen opdoemen aan de horizon van de straat, renden we al een blokje om, om hem te vermijden. Maar er waren ook dagen dat we hem te laat spotte, dan vergezelde hij ons naar de supermarkt, in de supermarkt, op weg naar huis en als we pech hadden stak hij zijn voet tussen de voordeur om door te kunnen praten.

Genietend van het zonnetje op de stoep is het mijn ouders maar vaak genoeg overkomen dat ze halsoverkop alle tafeltjes en stoeltjes moesten inklappen, en als gekken naar binnenrenden met de koelbox en kurkentrekker tussen de tanden. Stilletjes wachtend achter de voordeur tot hij langs was gelopen, platgedrukt tegen de wanden voor het geval dat hij door de brievenbus zou kijken…
Een enkele keer zat hij ineens, in alle onoplettendheid, aan tafel en vroeg hij (!) om wijn of bier…

En al die keren dat het mij overkwam wenste ik vurig dat iemand mij zou komen redden, dus, na wat oogcontact te hebben gemaakt met de jongen in kwestie ben ik opgestaan en riep “Heeeee!!! Joris! Neeee, ben jij het écht? KOM BIJ MIJ ZITTEN! Dan kletsen we even bij!”.

En zo werd ik, voor het eerst in mijn leven iemands held (hij zei het ook “jij bent mijn held!”). Alleen jammer dat hij daarna de oren van mijn hoofd kletste…

Komt een vrouw bij de dokter

Komt een vrouw bij de dokter

Hoe kun je de dag beter beginnen dan met je twee borsten in de handen van een vreemde man. Maar helaas, in mijn geval was het de huisarts. Een hele warme, vriendelijk man met ontzettend koude tengels! Mijn borsten gingen dus al heel gauw in protest, hoe gênant. Stiekem hoopte ik dat het enigszins erotisch zou zijn als een onbekende man zijn vingers over mijn tepels zou laten gaan, maar ik ben weer een illusie armer. Mijn dag begon koud en erotiekloos.

Hoe anders zal dat zijn als ik en mijn vriendje gaan samenwonen! Dan zouden we elke dag ruige sex hebben, dan zou ik met mijn orgasme blosjes de trein pakken, hello passengers, I’ve just had sex. En elke dag weer zouden mensen me aanstaren, wat heeft zij wat ik niet heb? Elke dag sex dus…

Helaas is dit nog even niet het geval, dus tot die tijd behaal ik mijn euforie uit het helpen van toeristen die verdwaasd naar de kaartjesautomaat staren. Om mij daarna te knuffelen (dit lichamelijke contact is heel belangrijk in sexloze periodes) omdat ze nu eindelijk hun dagretourtje amsterdam-utrecht hebben. En vervolgens staren ze, vanaf hun perron, naar mijn euforie blosjes en vragen ze zich af, wat heeft zij wat de rest van de bevolking niet heeft? Geen sex…

Pluk de Dag. Bekijk een toerist! (Column voor Vodafone 27 mei 2008)

Pluk de Dag. Bekijk een toerist! (Column voor Vodafone 27 mei 2008)

Dat Amsterdam een internationale stad is,
merk je al gauw in de tram.
Als je een jolige conducteur treft maak je de rit van je leven, “This is the leidschesquare, het leidscheplein, la place de leidsche, Paradiso, Milkyway, Bulldog (for the trip of a lifetime!) and Boom “Boom” Chicago”. Maar soms heb je ook een conducteur from hell, en blijven commando’s (humor?) als “loop es naar fore mensjuh dan ken de res er ook bei” en “dit gelt ook foor de doofe mensjuh” onvertaald. De snoetjes van toeristen trekken wit weg als blijkt dat de kwade conducteur het ook tegen hen had (dit wél in onvervalst engels) “You! Japanese in red! Move to the front!”.

Maar voor de Amsterdammer, maken toeristen in een tram je dag weer goed. Ze zijn hi-la-risch! Want als je een aantal jaar met die bakbeesten vervoert bent weet je waar je op moet letten als je de conducteur te vriend wil houden: Ga door de GOEDE ingang naar binnen, hou je vast ook als je zit, niet op de draaischijf gaan staan en ga snel(!) door de GOEDE uitgang naar buiten. Maar mocht je toch na deze goede adviezen de woede van de conducteur hebben gewekt, ga dan snel zitten en geniet van schouwspel.

Het spektakel begint als ze binnen komen door de verkeerde deur, het luide commentaar van de conducteur tettert door de speakers, de tram trekt op, de toerist wankelt even en tuimelt achterover de hele tram door. Meestal herstellen ze nét op tijd, om vervolgens op de draaischijf te gaan staan (waah dit draait!) of ze tuimelen in de eerstvolgende bocht van de stoel (het gebeurt echt!). Ze stappen langzaam uit, pakken de verkeerde deur, krijgen weer de boze conducteur (“that is not an exit!”) en een stroom passagiers over zich heen. En terwijl de deuren zich sluiten en de toerist zijn rugtas verwoed tussen de deuren uit probeert te trekken, vormt zich een glimlach om mijn lippen: Aaah Amsterdam! Gelukkig woon ik er toch ook over een maandje of vier en mag ik weer met de tram…