Monthly Archives: July 2008

Kijken, Kijken, niet Kopen (Column voor Vodafone 11 juli 2008)

Kijken, Kijken, niet Kopen (Column voor Vodafone 11 juli 2008)

Drammen, zeuren, uitermate vriendelijke zijn of arrogant terugdoen…het haalt allemaal niets uit bij de Amsterdamse makelaars. Je populariteit zakt onder het vriespunt en je kunt fluiten naar dat huis!

Het grote zoeken naar een koopwoning in Amsterdam is begonnen. En dat ís me toch een organisatie met die A’damse makelaars! Het zal menig medezoeker inmiddels wel duidelijk zijn: de Amsterdamse makelaar denkt voornamelijk aan zichzelf.

Als jij een woensdag vrij neemt om huizen te bezichtigen blijkt dat jouw droomhuis alleen op vrijdag te bezichtigen is en dat leuke huisje ernaast, alleen op dinsdag. En zekerrr níet op woensdag. Frustratie alom, met alle gevolgen van dien: vliegende perforators, stoom uit mijn oren en scheldkanonnades: it was not a pretty sight.

Eenmaal in je droomhuis blijkt dat het
a) een wrak is,
b) veel kleiner dan beloofd,
c) de wasbak zich ín de douchecabine bevind,
d) het al onder bod is.
Want afbellen daar doet de Amsterdamse makelaar ze-ker niet aan. Dat zou te klantvriendelijk zijn! Mensen moeten toch immers weten dat hun huizen als warme broodjes verkopen? Kijken, kijken, niet kopen.

Na 12 huizen (te klein, niet praktisch, slecht afgewerkt, of ronduit lelijk) hadden we ons droomhuisje gevonden. “Eucalypta” onze makelaar, werkte ook al niet mee, ze liet andere, naar ik vermoed niet bestaande partijen, meebieden. En zo werd er uiteindelijk vraagprijs geboden. Door ons, ja!

Maar nadat de roze wolk een beetje was opgetrokken, kwam er een hele donkere wolk voor in de plaats. Onze bank vond dat kopen toch niet zo’n goed plan. Zelfs wild zwaaien met het mobiliteitsplan van Vodafone mocht niet baten. Bij ons sloeg de paniek aan alle kanten toe. Was het toch niet te klein? Te duur? Een hele grote stap? Moesten we niet eerst huren? Een kort belletje met Eucalypta was genoeg om de zaak af te blazen.

Dus hebben een nieuwe queeste: een huurwoning… Life is a rocky road. Geef mij een perforator!!

Pluk de Dag. Bekijk een toerist! (Column voor Vodafone 27 mei 2008)

Pluk de Dag. Bekijk een toerist! (Column voor Vodafone 27 mei 2008)

Dat Amsterdam een internationale stad is,
merk je al gauw in de tram.
Als je een jolige conducteur treft maak je de rit van je leven, “This is the leidschesquare, het leidscheplein, la place de leidsche, Paradiso, Milkyway, Bulldog (for the trip of a lifetime!) and Boom “Boom” Chicago”. Maar soms heb je ook een conducteur from hell, en blijven commando’s (humor?) als “loop es naar fore mensjuh dan ken de res er ook bei” en “dit gelt ook foor de doofe mensjuh” onvertaald. De snoetjes van toeristen trekken wit weg als blijkt dat de kwade conducteur het ook tegen hen had (dit wél in onvervalst engels) “You! Japanese in red! Move to the front!”.

Maar voor de Amsterdammer, maken toeristen in een tram je dag weer goed. Ze zijn hi-la-risch! Want als je een aantal jaar met die bakbeesten vervoert bent weet je waar je op moet letten als je de conducteur te vriend wil houden: Ga door de GOEDE ingang naar binnen, hou je vast ook als je zit, niet op de draaischijf gaan staan en ga snel(!) door de GOEDE uitgang naar buiten. Maar mocht je toch na deze goede adviezen de woede van de conducteur hebben gewekt, ga dan snel zitten en geniet van schouwspel.

Het spektakel begint als ze binnen komen door de verkeerde deur, het luide commentaar van de conducteur tettert door de speakers, de tram trekt op, de toerist wankelt even en tuimelt achterover de hele tram door. Meestal herstellen ze nét op tijd, om vervolgens op de draaischijf te gaan staan (waah dit draait!) of ze tuimelen in de eerstvolgende bocht van de stoel (het gebeurt echt!). Ze stappen langzaam uit, pakken de verkeerde deur, krijgen weer de boze conducteur (“that is not an exit!”) en een stroom passagiers over zich heen. En terwijl de deuren zich sluiten en de toerist zijn rugtas verwoed tussen de deuren uit probeert te trekken, vormt zich een glimlach om mijn lippen: Aaah Amsterdam! Gelukkig woon ik er toch ook over een maandje of vier en mag ik weer met de tram…