Monthly Archives: September 2008

Leerlinge met PMS rijdt op auto in…

Leerlinge met PMS rijdt op auto in…

“Jah” zucht mijn rij-instructeur “soms heb je van die dagen dat je psychisch of lichamelijk niet orde bent. Dat heeft zijn weerslag in het verkeer. Soms is het niet goed met je gesteld, en met vrouwen soms ongesteld.”

Ik ben ontsteld.

Zei hij dat nou echt? Ik ben net in mijn 5e les met bijna 70 km per uur op een auto geknald die verkeerd invoegde. En hij suggereert dat ik PMS heb?
Ik zal jou eens wat PMS bijbrengen mannetje! Handtasje vliegt door de lucht, jihaa!
Ik zie de krantenkoppen al voor me “leerlinge met PMS rijdt op auto in – rij-instructeur mishandelt”

Als dat zo is dan heb ik sinds rijles 1 PMS. Bochten en rotondes, rijplaats op de weg, koppelen, schakelen en remmen, ik heb er de grootste moeite mee.

Ik moest eerst maar eens leren rijden in de simulator, levensecht volgens de rijschool. Algauw bleek de “real deal” toch iets anders, dat concludeerde ook mijn rij-instructeur toen hij zich na mijn eerste keer remmen in een “echte” auto van de voorruit schraapte. De voorgaande leerling op de achterbank depte het zweet van zijn voorhoofd en checkte zijn riem nog eens.

Aan het einde van de eerste les, na mislukte bochten, een afgeslagen motor en een drijfnat t-shirt van het angstzweet, toverde mijn instructeur een bemoedigend lachje op zijn gezicht. Na een klein kuchje kwam het hoge woord eruit, dit ging niet in 20 lessen lukken. Maar dat had ik zelf ook wel een beetje door toch?

Dat heb ik inderdaad.
Maar ik bijt door, zit piepend achter het stuur als ik “mijn plaats op de weg moet eisen”, maak mijn rij-instructeur misselijk door over de rotonde heen te rijden in plaats van er omheen, rij over stoepen bij het nemen van bochten, en rij met 70 km per uur zo goed als bovenop een auto.
De mensen die ooit bij mij in de auto zullen stappen beginnen zich voorzichtig aan zenuwachtig te maken. Mijn moeder slikt als ik haar over mijn rijlessen vertel, mijn vriend klopt me bemoedigend op de schouders “komt goed” en mijn rij-instructeur verteld me dat er maar 1% is dat nooit zijn rijbewijs haalt, en daar hoor ik niet bij volgens hem. Zeg nooit nooit. Zucht. Toet toet!

The Dead Poet Society

The Dead Poet Society

Streng. Indrukwekkend. Kleinerend. Dat was de eerste indruk die ik van mijn godsdienstleraar had. De kale man, gespierde bouw, kwam met priemende ogen en strak gezicht de klas ingelopen.
Wij waren destijds, de ergste brugklas. We waren rumoerig, hyperactief en hadden een hekel aan gezag. Deze man echter, liet ons beven in onze stoelen.

Bij binnenkomst sloeg hij de deur achter zich dicht. “Ik duld geen tegenspraak. Als ik spreek zijn jullie stil. Je zult niet vloeken, niet brutaal zijn en je zult mij aanspreken met meneer. Als je je niet gedraagt dan zet ik je zonder pardon de klas uit. Ik zal er persoonlijk voor zorgen dat je er niet meer in komt. Je zult niet eten, niet drinken en geen kauwgom kauwen in mijn klas. Ik leer jullie niet alleen godsdienst, maar ook discipline. Je zult mij haten, maar mij hier later dankbaar voor zijn.”
Professor Sneep was er niks bij.

Twee jaar lang waren de lessen van meneer Meeuwis, interessant en beangstigend tegelijk. Het feit dat ik niet meer weet wie van ons “godverdomme” zei, maar nog wel weet hoe vurig ik wenste dat ik op dat moment onzichtbaar was, zegt al genoeg.

Meneer Meeuwis heeft een diepe indruk achtergelaten maar niet om zijn strengheid, zijn regime of gezag. Maar vanwege de eerste les die we kregen in de 3e klas.
Meneer Meeuwis kwam binnen, waar wij al klaar zaten, met open boek en huiswerk erbij. Getraind.
Hij heette ons welkom in het 3e leerjaar. “En ga nu allemaal maar op je tafel staan”…

Verstijfd zaten wij op onze stoelen. Dit moest een test zijn. Om te zien hoe gedisciplineerd wij waren, of wij het kwaad konden weerstaan! Tot meneer Meeuwis, tot onze grote verbazing, zelf op tafel ging staan.
Schuifelend stonden we 1 voor 1 op en gingen op onze tafel staan. En wat ik daar ervoer: kracht, overwinning, beloning, vrijheid. De lessen van meneer Meeuwis gingen van pure hel naar hemel. Ik heb hem inderdaad gehaat, maar dat sloeg onmiddellijk om in bewondering na die ene les. De lessen van meneer Meeuwis heb ik daarna allemaal gevolgd. Door hem ben ik een toleranter mens geworden. Geïnteresseerd in andere culturen en geloven.

Meneer Meeuwis had gelijk. Ik ben hem daar dankbaar voor.