Toch heeft het iets ongemakkelijks, als je met je collega’s die je écht wel mag, graag mee samen werkt, terrasjes pakt en pretparken mee bezoekt, in een heel kort ieniemienie broekje een workshopje Poleflow gaat doen.
Voor de leken onder ons, het is een combinatie van Yoga en paaldansen.
Ja…ik zei paaldansen. Met mijn collega’s.
Nadat we ons moed hadden ingedronken (maar niet teveel) op een zonnig terrasje liepen we giechelend naar de sportschool. We vielen acuut stil toen we horde nummer 1 tegenkwamen: gezamenlijk omkleden. Maar stoer, onder het mom “vrouwen onder elkaar”, sprongen we in het diepe.
Redelijk verlegen schuifelden we de danszaal in, pogingen ondernemend om het korte broekje iets langer te maken. Grapjes makend, om vooral te vergeten dat we elkaars blote voeten (én tenen!) konden zien… Maar helaas, langer dan maatje Daisy Duke ging het er niet op worden, wel uitgeflubberd van al dat getrek er aan.
Nadat we warm hadden moeten worden van een aantal zeer dubieuze en martelachtige yoga oefeningen konden we dan eindelijk de paal in.
En daar…in die roze hoge imposante palen, kwam de ware aard van deze computer-meisjes naar boven. Waar de één een talent voor ondersteboven hangen bleek te hebben, zwierde de ander met ongekende sierlijkheid rond de paal.
Na de les had ik de verkeerde sokken aan (not mine), collega 1 had meer uitgetrokken dan ze eerst aan had en de ander stond met coupe ontploft glazig voor zich uit te giegelen…
Poledancing. Connecting people.